DOM GUBERNATORA



Kiedy zacząłem pisać, wcale nie wiedziałem,
co naprawdę wybieram, ile za to płacą
i że w tak krótkim czasie stanę się bogaty,
i jeśli czegoś zechcę, zaraz to dostanę.

Moje będą kobiety, o jakich zamarzę,
i moje wszystkie miasta, pojadę na wczasy,
gdziekolwiek tylko zechcę, zimą albo latem,
tam, gdzie wskażę na mapie, bez żadnych bagaży,

prosto z łóżka, bez spodni. Zamieszkam na skale
w rybackim domku w Grecji, i ktoś się postara
o wino i oliwki. I tak będzie co dnia.
I codziennie fortuna moja będzie wzrastać,

Lubię, kiedy ptaki przylatują,
lubię, kiedy odlatują.
Lubię, kiedy wszystko ma swój czas,
nie lubię, kiedy wszystko czasu nie ma.

Wieje, wiatr chłoszcze twarze dobre i twarze złe, deszcz potrzebny i wyczekiwany we wsi, teraz siecze skośnymi strugami, wciska się za kołnierz, spływa po skórze lodowatą nitką, okrąża pępek, rozdwaja się do kolan, dociera do stóp, wypełnia zimnem ubłocne buciory, chlupoce. Świst wichury pożera trzask walącego się na chałupę świerku. Nie słychać nic prócz szaleństwa huraganu, nie widać nic; huk powietrza i wody, świat wariuje. Dusze z czyśćca wyszły z ziemi do obmycia. Tańczą, kręcą się, brykają w prysznicu obmywającym brud i zgniliznę odleżyn. Chichocą duszyczki uwolnione, niektóre śpiewają, łączą w korowody wijące wężem pomiędzy chałupami. Nikt nie wychodzi na dwór; żaden wieśniak, żaden pies, kura żadna i kuna nawet i lis też; wszystko siedzi w swoich budach, chałupach, norach i czeka aż skończy się czyszczenie, nikt nie słyszy nic i nie widzi nic, kipi huragan powietrza i wody, w nim dusze radosne zmywają brud grzechu, niewidziane i niesłyszane; ten dzień należy do nich, nie do żywych.

Nic nie trwa wiecznie, żadne szczęście, i nieszczęście też, kończy się dzień, noc zjawia się niespodzianie, tak nagle, jak churaganowa burza nagle znika, zabierając gdzieś daleko swoje bicze wodne, huk błyskawic, szał i wszystkie inne strachy. Na czerni nieba czerwona gwiazda zbliża się do złotej, a gdy ją dostrzega – płoszy się i ucieka. Złota dalej tkwi i świeci, a czerwonej już nie widać. Może to nie gwiadzy, tylko zwyczajne Ufo? Zresztą już ich nie ma: czerwona uciekła, a złota opadła na ziemię, gdzieś w lesie przy wsi. Nikt nie widział, bo wszyscy wyjdą z chałup, bud i nor dopiero rano, gdy czyszczone dusze powrócą do czyśćca, ale nie wszystkie, bo niektóre pofruną już prościutko do nieba.

Noc teraz czarna, straszna, bezgwiezdna, ale ciepła, parna. Znikają wszystkie kształty, a powrócą dopiero ze świtem i znów będzie można zobaczyć wszystko.

Ktoś stoi, ale nie widać kto to. Pod dębem stoi, którego w ciemności nie widać, a dąb ten, wielki, przy wjeździe do wsi stoi od wieków. Tyle, że wioski teraz nie zobaczysz; wszystko zamalowane gęstą smołą nocy na najczarniejszą czerń. Czy to jakaś dusza spóźniona pod dębem została, niedoczyszczona deszczem huraganowym za dnia? Oj, nie dusza to do czyszczenia, ani dobra już, ani jeszcze zła; ten co pod dębem stoi, na złotej gwieździe tu przybył, zjawił się, by urządzić czyszczenie na ziemi.

Sekale, starszy wioski, przepowiadał jego przyjście, ale został wyśmiany przez młodych. Dzisiaj ci młodzi są już starzy, tak starzy, jak był Secale, gdy go wyśmiewali. Śpią teraz w chałupach, bo noc czarna i straszna, i ich kobiety śpią i dzieci i wnuki, i rogacizna śpi i nierogacizna też, nawet psy i koty, bo nikomu i niczemu nie chce się w taki czas oczu otwierać; taką noc najlepiej przespać, nic nie widzieć, nie słyszeć nic, jakby nic się nie stało - to może i nie stanie się nic. A rano wzejdzie słońce i znów wszystko będzie jak było, jak zawsze, jak powinno. Śpią więc oni, gdy on pod dębem już stoi. A nawet go tam nie ma, bo ruszył, więc pod dębem go być nie może już. Gdzie się podział? Dokąd zmierza? A kto to wie, i na co komu ta wiedza? Lepiej spać, nie wiedzieć i nie słyszeć nic. Rano znów wstanie słońce, bo lubi pierwsze, przed wszystkimi wstawać, i będzie dzień jak co dzień, bo co ma nie być, skoro zawsze był.

A najpierwsza, zaraz po słońcu, wstanie Gabrysia, żeby jej nikt w łóżku ksiądza proboszcza nie zobaczył, i wybiegnie z plebani na drogę i speszy się, bo na jakiegoś nieznajomego wpadnie zaspana.
- A, bo właśnie byłam wielebnemu rozpalić przed śniadaniem – zacznie się tłumaczyć, ale on wcale nie będzie słuchał tych pierdół tylko pójdzie dalej.
- Coś takiego – pomyśli Gabrysia odprowadzajc go podejrzliwym wzrokiem – żeby tak rychło rano po wsi łazić? To nieprzyzwoite jest kompletnie, kurwa jego mać, złamasie jeden ty!

- Biegnij spać Gabrysiu, biegnij, albo ci łeb urwę – odpowie jej ten nieznajomy, nie obracając się i nie zatrzymując. Albo będzie jej się tylko zdawało, że tak jej powie, co za różnica. W każdym razie, słońce już tak się rozbudza, że zaraz pierwszy kogut zapieje, a po nim wszystkie. Więc i komendantowi policji pora wracać od jednej pani we wsi do siebie, do powiatu. Komendant stary, łysy, ale wciąż tłuściutki, a ta pani mu noce umila za darmo, bo jej męża przymknął, poaresztował troszeczkę pod wymyślonym pretekstem i obiecał zwolnić, jak ona mu wystarczająco zadośćuczyni. Koń ciągnie bryczkę komendanta, a ciężko ma, bo nie dość że pasażer tłusty, to koła i kopyta grzęzną w mazi błota po wczorajszym potopie czyszczącym dusze czystości spragnione. Komendant podcina konia batem, smaga do żywego mięsa. Na nic. Zasapało się komendancisko, potówki mu wystąpiły, okrywa się kocem, żeby wilka nie złapać w tym stanie, albo gorszego wirusa. A tu ktoś stoi przy drodze, gapi bezczelnie.
- A ty co kurwa stoisz?! Dalej, łap się i popychaj, ale mi już! Pókim dobry – ordynuje komendant i baranieje, bo nieznajomy podchodzi, owszem, ale wyrywa zaskoczonemu pitolet z kaburki, wyprzęga umęczonego konia i odchodzi z nim, dokąd, a kto go tam wie?
- Oż ty cycu! - wrzeszczy komendant. - Poczekaj, tylko dojadę na komendę! Już ja cię przecwelę, suko niedocwelona, doigrałeś się. Gdybym miał gnata w ręce, to byś mi tu inaczej zatańczył!
Nieznajomy odwróca się, rzuca pistoletem we wrzeszącą głowę komendanta, która odrywa się od reszty i wpada w kałużę. Zapada cisza. Wkrótce przerywa ją lament sójki, ale wiadomo, sójki lubią się poskarżytć na to, że nie udało im się odlecieć tam, dokąd się wybierały, więc skarga sójki jest tak naturalna, jak rechot żab na wiosnę i pozostaje niezauważona.

Ciąg dalszy niebawem

Jeden pan jest tak dobrze wytrenowany do bycia lubianym, że nigdy nie mówi tego co myśli, ale to, co ludzie chcą usłyszeć. I zawsze ma coś do powiedzenia. Dusza towarzystwa po prostu. I nikt nie posądza go o bezmyślność, chociaż nigdy nie mówi co myśli.

Ale jeśli tobie to się nie udaje, to się nie przejmuj; obyśmy tylko takie problemy mieli. Jeżeli nie udaje ci się wpaść w zachwyt nad tym, czy tamtym, też nie przejmuj się; tylu ludziom nic się dzisiaj nie udaje.

Ilustracja: Bean Finneran

Dom rodzinny odwiedzam rzadko, więc jak już jestem, to nie zdążę ściągnąć butów a już słyszę: „O, Kubuś, jak już jesteś, to myśmy wykupili HBO Go i trzeba by zainstalować na wszystkich urządzeniach". Raz to jest HBO Go, innym razem NC+ nie śmiga, jeszcze innym poanulować subskrypcje z ostatnich 10 lat albo poprzestawiać kanały w telewizorze wg nowego wzoru. Od progu więc mówię, że spokojnie, kochani, IT Kubuś już na posterunku, poproszę listę problemów.

Tym razem zainstalować HBO Go na wszystkich telewizorach. Takie rzeczy to ja instaluję na śniadanie, więc jedną ręką dziobię ciasto, drugą odpalam tv, otwieram wyszukiwarkę, wklepuję hbo spacja go enter. Wtedy okazuje się, że telewizor w sypialni niepodpięty pod internet. No dobrze, gdzie jest hasło? Hasło tutaj. Długie i skomplikowane, ale spokojnie, przyjechałem na 4 dni. Okej, jest internet. Wyszukuję apkę. Nie, jednak nie ma internetu. Jeszcze raz hasło, ciągle nic, więc restart router, jeszcze raz hasło, dobra, kurwa, teraz jest na pewno. Hbo spacja go enter. I wtedy się pokazuje, że trzeba zaktualizować system. Oczywiście, że trzeba. Zawsze trzeba zaktualizować system, inaczej będzie niezaktualizowany i umrze jakiś kotek w Palo Alto. No więc aktualizuję, mijają lata, w mojej głowie zdążyłem się ustatkować, założyć rodzinę i na wakacjach w Rio wyrywa mnie z hibernacji dopiero wołanie mojego wyimaginowanego synka, że hbo spacja go enter, tato. Wpisuję raz jeszcze, ale nie ma takiej aplikacji, wpisz ponownie. No jak to, kurwa, nie ma, skoro zaktualizowałem system? Wyłączam, włączam, sprawdzam czy w międzyczasie nie pojawiła się nowa aktualizacja, ale wszystko up to date, więc one more time: hbo spacja go enter. I dalej ni chuja, więc co, więc google: „telewizor sony gdzie jest kurwa aplikacja hbo go?". I czytam. I okazuje, że nie tylko ja, że jest nas więcej, którzy w odwiedzinach u swoich starych wpadli w tę samą matnię frustracji. A odpowiedź jest prosta: nie ma Hbo Go dla telewizorów Sony, sorry. No dobra, a więc obstrukcja. Ale nie po to mnie tutaj zatrudnili, żebym teraz wszystkich rozczarował. Mówię, że spokojnie, w sypialni się może nie da, ale w salonie jest drugi telewizor, więc poproszę tylko szklankę wody, wilgotny ręcznik i już jestem w zonie, i po raz dziesiąty wpisuję 12 literowe hasło do internetu na pilocie, na którym można klikać tylko w prawo, bo coś się w pilota stało. Kosztuje mnie to trochę emocji, trochę ciężkich oddechów nosem, ale w końcu dochodzimy do momentu, w którym jest internet, więc piłka wciąż w grze. I wtedy co, i wtedy zaktualizować system, nie inaczej, więc znów jestem w Rio, a mój wyimaginowany synek pływa między rafami na dmuchanym rekinku i z katatonii wybija mnie dopiero głos mojej matki, która mówi, że chyba się zaktualizowało. No to całe szczęście, to teraz będzie mogło nie zadziałać coś innego. I wtedy okazuje się, że nie ma takiej aplikacji na telewizor Philips. Owszem, jest taka aplikacja na telewizor Samsung, jest na telewizor LG, a na telewizorze Philips można zainstalować TVN Player. Świetnie. Na chuj mi TVN Player? I wtedy następuje przebłysk mojego hakerskiego sprytu: przecież jest w tym domu stary Xbox. Xbox 360. Podpiąć Xboxa pod telewizor, na Xboxa ściągnąć HBO Go i jeszcze przed obiadem wszyscy będziemy się z tego śmiać przy „Czarnobylu". I jak pomyślałem, tak zrobiłem: kabel jeden, kabel drugi, internet, hasło, jeszcze raz hasło, aktualizacja, co tak długo, dobra, wyszukiwarka: HBO SPACJA GO ENTER KURWA. I co? Jest Netflix. Jest Amazon. Jest nawet Hulu, TVN Player i Ipla. Nie ma HBO Go. Nie ma i nie będzie. Z powodu ejdżyzmu. W styczniu 2019 roku firma HBO przestała aktualizować aplikację na starsze konsole. Mój trud skończony. IT Kubuś defeated. I kiedy myślę, żeby sobie ten kabel od Xboxa w trzeciej godzinie mojej wizyty w domu owinąć szczelnie wokół szyi i wziąć długi rozbieg, to wtedy przychodzi ojciec, kładzie mi rękę na ramieniu i mówi:

Wczoraj już nic nie możesz zrobić, jutro też jeszcze nie, ale teraz jest dzisiaj i dzisiaj możesz wszystko.




Ilustracja: Anka Łukaszewska