To jest pięknoduchostwo elit, które smucą się prostactwem i prymitywizmem społeczeństw i nie widzą, że dziś na scenę weszli ludzie dawniej niewidzialni...

Fragment rozmowy z Krzysztofem Zanusim ("Morele i Grejpfruty" nr 10, papierowe wydanie, całą rozmowę możesz znaleźć w serwisie)

portret: Mariusz Kałdowski

- Gdy mam do czynienia z ludźmi przeciętnymi, chce mi się szczekać! – powiedziała Anais Nin do szefa wydawnictwa Dutton w odpowiedzi na jego uzasadnienie odmowy druku jej książki „Children of the Albatross" ( - Obawiamy się, że opisy pani problemów życiowych nie znajdą czytelników, tak jak nie znalazła ich pani książka „Ladders to Fire").

rys. Anka Cięciel

piątek, 16 lipca 2010

edward nożycoręki

ON: ty, rano było w szufladzie 15 noży. gdzie one są?

JA: nie wiem

ON: jak to nie wiesz? przyznaj się co z nimi zrobiłaś?

JA: no nic. rano robiłam śniadanie, kanapki itp

ON: 15 nożami?!!

oj tam. żadna sztuka. naprawdę :)

rysunek: Andrzej Bobrowski

Jeszcze rano nic nie wiedziałem o istnieniu Kevina Sharkeya. Co mogę o nim powiedzieć teraz, wieczorem? Czysty kolor, dobrze nałożony, ze swobodą nie sparzonego doświadczeniem dziecka, dopiero coś przeczuwającego, kompletnie niczym nieskrępowanego, ale obdarowanego pewną łapą - po prostu zastanawiająca świeżość pierwszego razu za każdym podejściem. Zatrzymały mnie te obrazy. Ładne. Nie namawiam, żeby je zaraz wieszać nad kanapą – chociaż, gdybym miał jeszcze jakiś kawałek „nad kanapą", to bym sobie coś Kevina tam przywiesił. Na przykład do jutra, żeby rano sprawdzić czy wciąż jeszcze jestem tym samym człowiekiem. (DŁ)

Wiatr huśtał się na żółtym bezkresie rzepaku, bo od południa nie miał nic lepszego do roboty. Ze wsi dochodziło bicie dzwonów, a z przydrożnego rowu wydobywał się monotonny jęk silnika auta leżącego na dachu i młócącego kołami powietrze.

rysunek: Tomasz Bohajedyn

najlepszy malarz wśród muzykantów dla braw

Zaczął grać na gitarze z powodu dziewczyn, jak wszyscy gitarzyści. Dobrze mu szło; kochały się w nim bardzo ładne i bardzo ładnie.

rysunek: Andrzej Bobrowski

Szymek ma bardzo niedobrych kolegów. Bardo niedobrych. Ale z powodu braku innych, to są jego dobrzy koledzy, najlepsi, bo jedyni.

Siedzieli w poczekalni Towarzystwa Promocji Pracy dla bezrobotnych i udawali, że tak sobie po prostu siedzą w jakiejś bardzo nieważnej sprawie.

rysunek: Andrzej Bobrowski

Witajcie. Zapraszam na moją nową wystwę rysunków
w Riverside Studio, pozdrawiam - Mariusz