9 grudnia 2023, sobota
Dorota Krawiec komentarzy: 0

Merynos, Traktor, ojciec i ja IV







Dorotka Krawiec i jej Merynos - IV.
Łaskotacz komentarzy: 0

Cztery perły


Dawno, dawno temu, kiedy młody Hemingway pokazał swoje pierwsze opowiadania Gertrudzie Stein, dostojna Gertruda, której mądrość musiała rekompensować wszystkim jej wygląd (składała się z wielu rzeczy - niektóre w niezwyczajnym nadmiarze - tylko nie z urody) powiedziała: - Drogi Erneście, garść spostrzeżeń to jeszcze nie literatura!
Henryk Bardijewski komentarzy: 0

Staruszka z zapałkami

Ach ten Michał i jego pomysły! Ostatnio zachęca przyjaciół do spacerów po cmentarzu. Mnie także, chociaż przyjacielem jestem dalekim. Faktem jest, że park mamy niewielki i nie bardzo bezpieczny. Na cmentarzu jest spokojniej, nie mówiąc już o tym, że bardziej zielono. Wierzby tam rosną, wiązy i graby, a wszystko dorodne, nie ma takich drzew poza jego murem.
Błażej Baraniak komentarzy: 0

Dlaczego Grochowiak






„Nie gramy Grochowiaka, bo nikt go nie gra, a jak go zaczną grać to my też.”
Stanisław Grochowiak komentarzy: 0

Gorda

 




Tomasz zapatrzył się na tańczących. Mrużył przy tym oczy i lekko się uśmiechał. Nie zazdrościł im – był szczęśliwy!

Janusz Drzewucki komentarzy: 1

Stanisław Grochowiak

Żył krótko, ale intensywnie. Ciężko pracował. Pisał dużo i dobrze. Każdy z jego zbiorów wierszy był rozchwytywany przez czytelników i szeroko komentowany w prasie literackiej. Dzisiaj wydaje się poetą zapomnianym. Najwyższy czas zacząć go czytać na nowo. W jego poezji możemy przejrzeć się niczym w lustrze.
Błażej Baraniak komentarzy: 0

Artur Tyszkiewicz





Krytyka zarzuca mi, że publiczność dobrze się bawi na spektaklu. Wyobrażasz sobie? Taki zarzut!
komentarzy: 0

Przypominamy

rozmowę z Ewą Wójciak, z Teatru Ósmego Dnia, jaką przeprowadziliśmy ponad rok temu, wówczas w sprawie "Teczek", które z jednej strony poruszyły, a z drugiej uporządkowały gorącą atmosferę lustracyjną.
informacja komentarzy: 1

Jerzy Grotowski

„Czy możliwe jest obiektywne pisanie o teatrze? Oczywiście nie. Ale pola subiektywności bywają szersze lub węższe. Każdy, kto pisał o teatrze, o sztuce, czy jeszcze szerzej – o życiu codziennym i jego zjawiskach, kiedyś na pewno sobie zadał pytanie: do jakiego stopnia własne pisanie staje się uzurpacją? Do jakiego stopnia to, co uważamy za szczery, obiektywny opis dzieła, staje się kreacją własnego obrazu świata?

Najbezpieczniej powiedzieć, że pisanie o teatrze rodzi się, bo rodzić się musi, na granicy. Dzieło sztuki styka się z naszym sposobem rozumienia i patrzenia. Jego obiektywność natrafia na granice nie do pokonania – naszych nawyków, naszego światopoglądu, nawet naszych upodobań.”

 

 
Ludwik Cichy komentarzy: 0

Strzęp człowieczy




Odwzajemnił ujmujący uśmiech kelnerki o wyrazistych drugorzędnych cechach płciowych i posmarował naleśnik dżemem.

komentarzy: 9

Ewa Wycichowska bloguje

27 marca wystartował blog Ewy Wycichowskiej, multimedialny pamiętnik wybitej polskiej tancerki, choreografa i wykładowcy, dyrektora Polskiego Teatru Tańca.
www.ewawycichowska.blog.onet.pl

 
komentarzy: 0

Legenda gitary basowej


Obejrzyjcie zdjęcia z warsztatów prowadzonych przez Wojtka Pilichowskiego w CKIS Leszno – niedziela, 18. maja.
Błażej Baraniak komentarzy: 1

List z dwóch podróży do Wrocławia i jednej do Opola

Większa część populacji współcześnie nie mówi, tylko wrzeszczy, nie zamyka drzwi (od aut, pokojów, domów i czego tam jeszcze), tylko nimi trzaska. Trzeba Wam wiedzieć, że ludzie, zanim zaczęli wrzeszczeć, zwracali się do siebie taką siłą głosu, żeby nawzajem się słyszeć, a gdy kto z jakichś powodów przygłuchł, używał trąbki do słuchania. Mało tego – ludzie zwracali się do siebie pełnymi zdaniami, niejednokrotnie złożonymi, i używali co najmniej paru tysięcy słów dla precyzji kontaktu.