Trochę Gombrowicza

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Witold Gombrowicz, DZIENNIK 1957-1961, fragment 3.

 

 

 

1958

VI

 

 

 

Czwartek

 

 

Cortes polecił mi młodego poetę, który nazywa się Juan

Angel Magarinios i jest synem właściciela hotelu Residencial.

Poprosiłem go, aby przyprowadził dziś do kawiarni innych

poetów.

 

O 5-tej stawili się, trzech chłopaczków, nie mających o mnie

pojęcia i wypytujących, skąd się wziąłem w Argentynie. Czwarty

drobny, szesnastoletni, usłyszawszy moje nazwisko uśmiechnął

się i powiedział : — Ferdydurke !

 

Nazywają go ,,Dipi". A zatem mam już dwóch czytelników

w Tandilu (dwóch — bo drugim jest syn dyrektora mu-

zeum, Ferreira, lat 18).

 

Wszyscy oni piszą. — A zatem mam już co chciałem:

czytelników i stolik artystyczny w kawiarni i kolegów. Szkoda

tylko, ze żaden z kolegów nie przekroczył dwudziestki!

 

 

 

Piątek

 

 

Jestem też kolegą Coxa, chudego, wysokiego dryblasa,

lat 17, który ma coś z boya wielkomiejskiego hotelu— poufałość

i otrzaskanie ze wszystkim, najdoskonalszy brak uszanowania

jaki zdarzyło mi się spotkać, straszliwe obycie, jakby przybył

do Tandilu wprost z New Yorku (ale nigdy nie zajechał nawet

do Buenos Aires). Temu nic nie zaimponuje — zupełna niezdolność

odczucia jakiejkolwiek hierarchii i cynizm, polegają-

cy na umiejętności zachowania ugrzecznionych pozorów. Ta

mądrość rodem z niższej sfery — mądrość ulicznika, gazeciarza,

windziarza, chłopca do posyłek, dla których ,,sfera wyższa"

jest warta o tyle o ile można na niej zarobić. Churchill z Picasso,

Rockefeller, Stalin, Einstein są dla nich tłustą zwierzyną

którą obłupią do ostatniego napiwka gdy dopadną jej w hallu

hotelowym... i taki stosunek do Historii w tym chłopcu uspokaja

mnie i nawet przynosi ulgę, dostarcza równości prawdziwszej

niż tamta, zrobiona z haseł i teorii. Odpoczywam.

 

 

 

Fragment pochodzi z:

Witold Gombrowicz, DZIENNIK 1957-1961, Wydawnictwo Literackie

Ilustracja: Tomasz Bohajedyn