...zjawisko resentymentu. Jest to poniżanie wartości (czyli czegoś, co przeżywamy jako cenne). Ze względu na jej niedostępność. (...) Resentyment rodzi się w momencie upokorzenia własną niemocą. Bardzo chcę być bogaty, a nie jestem, poniżam więc bogactwo: „Wszyscy bogaci to złodzieje", - Te tanie spodnie są lepsze niż te drogie – powiada człowiek, którego nie stać na lepsze. Zupa w barze mlecznym (świeżutka!) lepsza niż homary w Bristolu.
Nie mam dobrego wykształcenia – poniżam „wykształciuchów", profesorów, „salony", koła akademickie uznaję za aberrację, profesorkowatość itp. Jestem w podeszłym wieku i nie umiem się z tym pogodzić – „młodość to głupota, naiwność i ślepota". Widzę obściskującą się na ławce parę – potępiam z całą surowością rozwiązłość młodzieży, ostatecznie, zauważa niemiecki filozof, zaspokajając w tej formie pruderii popęd seksualny. (...)

Wyjęte z artykułu „Nienawidzę, więc jestem" (Gazeta Wyborcza 11-12 czerwca), RECENZJA książki Maxa Schelera „Resentyment a moralności". Autorem jest Tadeusz Bartoś – filozof, profesor, prowadzący blog: www.tadeuszbartos.blog.onet.pl

Romantyczna chwila

Po kinie, gdzie wyświetlali dokument przyrodniczy, przez Canyon

                                                                                                           [Road

wchodzimy do centrum handlowego, pełnego galerii i drogich

                                                                                                          [butikow,

gdzie w letnie wieczory pachną sztuczne pomarańcze,

a gładkie cegły murów świecą w ciemności jak ciało.

To dopiero nasza druga randka, siadamy na ławce,

trzymamy się za ręce, nie patrząc na siebie,

a gdybym był pingwinem, przechyliłbym się w tej chwili

i czule zwymiotował mojej ukochanej prosto w usta,

a gdybym był pawiem, naprężyłbym mięśnie pośladków,

żeby stanął mi wachlarz z piór, barwny jak cinema city.

A gdyby ona była samicą patyczaka, zapewne

wbiłaby mi leciutko podskórne żądło w szyję

i wstrzyknęła dawkę hormonów na uspokojenie,

żeby przyczepić mi do piersi torbę z jajeczkami,

a gdybym ja był młodym szympansem, odłamałbym gałąź

z pobliskiego drzewa i roztrzaskał szyby wszystkim jubilerom.

A gdyby ona była ropuchą mauretańską, swoim imponującym

językiem trzykroć obwiązałaby mi udo

i czule trzepnęła mną o powierzchnię naszej sadzawki,

ja zaś dobrze bym wiedział, że jej uczucie jest prawdziwe.

Ale na razie siedzimy chwilę i milczymy, wreszcie ona mówi,

ze w porównaniu z zachowaniami żółwia czy iguany

samce ludzkie są całkiem przekonujące w wyrażaniu uczuć.

A ja odpowiadam, że doprawdy nie potrafimy docenić,

jak w istocie delikatne są samice krokodyli.

Wtedy ona sugeruje, że pora już iść

na jakieś lody w rożkach i je zjeść.

Lyn Hejinian, z tomu Hard Rain 2005, przekład Marcin Szuster, za Literatura na świecie nr 11-12/2010

rysunek: Anna Cięciel

"Płonąca żyrafa"- obraz Salvadora Dali, inspiracja dla wiersza Stanisława Grochowiaka pod tym samym tytułem.

fragment:

Tak

To jest coś

Bo życie

Znaczy:

Kupować mięso Ćwiartować mięso

Zabijać mięso Uwielbiać mięso

Zapładniać mięso Przeklinać mięso

Nauczać mięso i grzebać mięso

I robić z mięsa I myśleć z mięsem

I w imię mięsa Na przekór mięsu

Dla jutra mięsa Dla zguby mięsa

Szczególnie szczególnie w obronie mięsa

A ONO SIĘ PALI

Nie trwa

Nie stygnie

Nie przetrwa i w soli

Opada

I gnije

Odpada

I boli

Tak

To jest coś

– Masz ochotę na śniadanie?
– Andre, ja nie mam ochoty na śniadanie od trzydziestu dwóch lat.

rysunek: Anna Cięciel

wszystko się może zdarzyć, możesz wsiąść w bardzo ładnej sukience, a wysiąść w bardzo nieładnej…

Boże jaki miły wieczór
tyle wódki tyle piwa
a potem plątanina
w kulisach tego raju
między pluszową kotarą
a kuchnią za kratą
czułem jak wyzwalam się
od zbędnego nadmiaru energii
w którą wyposażyła mnie młodość

możliwe
że mógłbym użyć jej inaczej
np. napisać 4 reportaże
o perspektywach rozwoju małych miasteczek
ale
mam w dupie małe miasteczka
mam w dupie małe miasteczka